Step One

Minsan sinabihan ako ng isang professor ko nung college (itago natin sa pangalang Professor N), na dapat pag isipan ko na ang pagpapalit ng course. Mukhang wala daw sa Creative Writing ang linya ko.


Sineryoso ko un. Sobra. I really thought about shifting to another course. From that day on, I already stopped dreaming kasi naniwala ako kay Professor N na wala nga ako kakayahan magsulat. Ng may kwenta.


Ano nga ba ang may kwentang pagsusulat?



Ung gumagamit ng malalalim na English words?


Ung sobrang matalinghaga ang mga sinasabi kasi gumagamit ng mga metaphors at iba pang mga figures of speech?


Ung gumagamit ng mga weird na concept at theme, at hindi basta ordinaryong subject mula sa pang araw araw na buhay?


Ano nga ba?


Kung tatanungin ako nung mga panahong nasa college pa ako at sobrang down dahil sa advise ni Professor N, malamang ang sagot ko ay lahat. English major kasi kami, at sa area of specialization namin, hindi pwede ang basta ordinaryo. Bawal ang mababaw. Bawal ang hindi ka mapapaisip sa kung ano ba ang moral of the story. Kailangan ung tipong huhukayin mo pa sa balong malalim ang mensahe ng sinusulat mo. Minsan pa, mas effective kapag may double meaning ang sinulat mo. Kapag ganun, sigurado, you'll get good if not the best comments sa workshop. 


Ganun nga ba?


Kung ngayon ako tatanungin, ang sagot ko, hindi rin. Hindi sa lahat ng pagkakataon effective ang malalim na English at mga metaphors. Ilang taon na rin ang lumipas mula nung marinig ko kay Professor N ang mga salitang yun. Marami nang nangyari. Marami na akong naranasan at natutunan. Nalaman kong minsan, mas simple, mas ok. Mas direct to the point, mas astig ang dating.


Ano nga ba ang may kwentang pagsusulat?


Matagal na akong tumigil sa pagsusulat dahil kay Professor N. Ngayon sumusubok ako ulit. Hindi ko hangad ang napakaraming views ng blog na ito. Ang hangad ko lang ay maintindihan ako. Yung pagkatapos basahin ay maikukwento sa isa o dalawang kaibigan at sasabihing, Ok ung blog na un. 


Ok na un sakin.